Katarzyna Berenika Miszczuk lubi eksperymenty literackie i nie widzi sensu narzucaniu sobie gatunkowych ograniczeń. Popularność zyskała dzięki serii Kwiat paproci, rozpoczynając namiętny romans z fantastyką, dzięki której czytelnicy mogli odbyć intrygującą podróż w czasie. Ja dopiero zaczynam swoją przygodę z prozą Katarzyny Bereniki Miszczuk, eksperymentując z jej kryminalnymi pozycjami. Tym razem zdecydowałam się zapoznać z pierwszym tomem cyklu W lekarskim fartuchu, który łączy elementy thrillera medycznego z klasycznym kryminałem. Czy dałam porwać się Obsesji?
Joanna Skoczek wchodzi w świat poważnej medycyny, a rezydentura na oddziale psychiatrii Szpitala Wschodniego pozwoli jej w końcu rozwinąć zawodowe skrzydła. W pracy szuka intelektualnych wyzwań, które pomogłyby jej zrekompensować nieudane życie osobiste i brak stabilizacji. Asia niedawno się rozwiodła, a pustkę po byłym mężu wypełnia wierny towarzysz- kot Kołtun. Atrakcyjna lekarka nie narzeka na brak zainteresowania ze strony płci przeciwnej, wpadła w oko przystojnemu chirurgowi, który usilnie zabiega o jej względy. Kobieta usilnie próbuje skupić się na pracy, nie w głowie jej romanse, po serii negatywnych przeżyć doszła do wniosku, że nie jest gotowa na nowy związek. Niepokojące liściki od tajemniczego, najprawdopodobniej bardzo obłąkanego wielbiciela nie są ostatnim problemem, z jakim musi zmierzyć się lekarka, w podziemnym szpitalnym magazynie znalezione zostało ciało zaginionej pacjentki. Rozpoczyna się zakrojone na szeroką skalę policyjne śledztwo, wszystko wskazuje na to, że groźny seryjny morderca powrócił…
Jestem mile zaskoczona tym tytułem, otrzymałam bardzo przyjemną dla oka gatunkową mieszankę, której nie zabrakło wyrafinowania. Tej książki nie da się tak po prostu upchnąć w sztywne ramy, łączy czarny humor z równie mrocznym kryminalnym śledztwem, które intensywnie oddziałuje na psychikę czytelnika. Joanna Skoczek jest postacią niebanalną, pełną sprzeczności i nie da się jej nie polubić. Rozważna i romantyczna zarazem, do życia podchodzi z dystansem i liczy, że szczęście w końcu się do niej uśmiechnie, stara się być poważna, ale nie zawsze jej to wychodzi. Pogmatwana historia miłosna odbiła mocne piętno na jej psychice, nie ma ochoty na nowe romanse i stara się nie flirtować. Z postaci mało istotnej pewnym krokiem wchodzi w buty bohaterki pierwszoplanowej, stając się samozwańczą panią detektyw i tej roli świetnie się spisuje. Klasyczny mroczny klimat urozmaicony został elementami lekkiej komedii kryminalnej, przez co pojawiły się humorystyczne fajerwerki, taka mieszanka była bardzo przekonująca. Emocjonalne rozterki Asi okazały się dość humorystyczne, czasem wręcz niewiarygodnie zabawne i odurzające, co dodało fabule lekkości i polotu. Dwóch przystojnych adoratorów i jeden niestabilny stalker czynią tę pozycję iście wyjątkową i wybuchową zarazem. Miszczuk męskie przywary przedstawia w krzywym zwierciadle,pojawiło się trochę stereotypizacji, ale wszystkie te zabiegi miały ten niepowtarzalny urok.
Kolejne sceny rozgrywają się szybko dynamicznie, mocna sensacja miesza się z tym niepokojącym napięciem. Mroczne zakamarki szpitala okazały się perfekcyjnym tłem dla tego morderczego i równie obezwładniającego scenariusza, który wprawił mnie w odrętwienie. Spodobała mi się ta mocna dawka niejednoznaczności towarzysząca dalszemu rozwojowi zdarzeń, Miszczuk długo trzyma czytelnika w niepewności, co było dość intrygującym doznaniem zmysłowym. Bohaterzy drugoplanowi idealnie wpisują się w klimat książki, mamy do czynienia z mocnymi osobowościami, które potrafią namieszać i doprowadzić do burzy emocjonalnej. Dwóch mężczyzn stoi na przeciwległych krańcach kontinuum, jednemu zależy na równie szybkiej, jak i intensywnej konsumpcji związku, drugi woli poczekać i lepiej poznać Asię, która jest fascynującym obiektem westchnień. Śledztwo w sprawie morderstwa jest dość nieszablonowe i z premedytacją zostało spowolnione, żeby uwypuklić skrajne reakcje psychiczne kolejnych postaci. Mroczne oblicze brutalnej zbrodni miesza się z ironią i sarkazm, jakiego nie szczędzi sobie Joana, co było dla mnie fascynującym literackim doznaniem. Mnie ta historia w pełni przekonała swoim kolorytem i solidną dawką jakże pożądanych kryminalnych doznań.
Obsesja stanowi powiew świeżości na polskiej scenie kryminalnej i interesującą alternatywę, która może zainteresować szersze grono odbiorców. Książka łączy w sobie elementy mrożącej krew w żyłach zbrodni, z humorystycznym tłem, typowym równie lekkich, jak i niezobowiązujących komedii. Polecam!
