Blurba do Nieodnalezionej napisała sama Tess Gerritsen, z tego też względu z książką postanowiłam się zapoznać. Bo przecież moje ulubiona autorka nie może kłamać… Nie od dziś ciekawią mnie kolejne scenariusze wychodzące spod pióra Remigiusza Mroza, a sama pomysłowość autora nie zna granic. Ale czy aby na pewno Nieodnaleziona to thriller psychologiczny na miarę światowych bestsellerów?
Dziesięć lat temu życie Damiana Wernera legło w gruzach. W dniu oświadczyn zmuszony został oglądać brutalną scenę gwałtu na swojej narzeczonej. Pobity stracił przytomność. Po odzyskaniu świadomości zreflektował się, że Ewa zniknęła. Z dnia na dzień z szczęśliwie zakochanego mężczyzny, Werner zmienił się w widmo człowieka. Życiowa wegetacja chłopaka trwa do chwili, w której przyjaciel pokazuje mu zdjęcie Ewy zrobione podczas koncertu rockowego. Damian nieodziewanie odzyskuje siły witalne i postanawia odnaleźć zaginioną przed laty narzeczoną.
Nieodnaleziona przywodziła mi na myśl Nie mów nikomu Harlana Cobena. Zauważyłam kilka zbieżnych rozwiązań fabularnych, ale oczywiście to tylko moje subiektywne odczucie. Książka w 75% zaskakiwała mnie nagłymi zwrotami akcji i szybkim tempem, co mnie bardzo ucieszyło i za co Remigiusza Mroza bardzo lubię. Ostatnia ćwiartka zaserwowanego scenariusza była dla mnie trochę niezrozumiała i długo zastanawiałam się dlaczego autor zdecydował się na tak radykalne rozwiązanie. Mróz, podobnie jak w przypadku swoich pozostałych książek, bardzo szczegółowo i realistycznie rozwinął wątek technologiczny (do szczęścia zabrakło mi tylko Kormaka :)), który stanowi spoiwo dla całej fabuły. Poza wątkami stricte sensacyjnymi, podsycającymi napięcie w fabule, autor wplótł bardzo ostro zarysowany element przemocy domowej. Relacja kata i ofiary została rozbita na czynniki pierwsze, obnażając psychologiczne mechanizmy rządzące tego typu związkiem. Mimo, że autor jest mężczyzną, to genialnie oddał perspektywę bitej i poniżanej kobiety. Wątek przemocy, nie tylko tej domowej, był jednym z ważniejszych, jak nie najważniejszym w całej książce. Psychologia postaci od zawsze była bardzo mocną stroną Remigiusza Mroza i w Nieodnalezionej bardzo dobrze to widać. Jako całość książkę oceniam bardzo pozytywnie, to thriller utrzymany na podobnym poziomie do pozostałych bestsellerów autora. Powieść napisana została w stylu swoich amerykańskich odpowiedników, które sama osobiście bardzo lubię.
Nieodnaleziona to całkiem dobry thriller psychologiczny napisany na miarę zagranicznych bestsellerów z pewnym ale… Książka zdecydowanie należała do tych lekkich i przyjemnych, ale niestety w ostatniej części fabuły poczułam się zagubiona przez wydarzenia, które w mojej ocenie rozbiły mistrzowsko skonstruowany scenariusz zbrodni. Mimo wspomnianej końcowej ćwiartki Remigiusz Mróz kolejny raz zaskoczył mnie swoją pomysłowością i z chęcią zapoznam się z kolejnymi książkami autora.
