Opowiem Ci o zbrodni to zbiór opowiadań autorstwa najpopularniejszych polskich twórców powieści kryminalnych. Każdy tekst jest własną interpretacją prawdziwych wydarzeń, którymi swego czasu żyła cała Polska. Bestialskie zbrodnie na długo wstrząsnęły opinią publiczną, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że większość sprawców długo pozostawało nieuchwytnych dla wymiaru sprawiedliwości. Krótkie opowiadania są tylko częścią projektu kryminalnego przygotowanego przez telewizję Polsat. Producent dał pisarzom wolną rękę, a tym samym niczym nieograniczoną możliwość wyrazu. Autorzy mieli za zadanie przybliżyć widzom, jak i czytelnikom, jedną wybraną sprawę kryminalną.
Każde opowiadanie poprzedza krótkie info na temat jego twórcy. Tom otwiera tekst porusza głośną sprawę z 1997 roku, dotyczącą skatowania na śmierć maturzysty Tomka Jaworskiego. Kolejno przechodzimy przez historię młodego górala, który pod wpływem oglądanych na YouTubie filmów filmów Ted’a Bundy’ego postanowił popełnić swoje pierwsze morderstwo. W następnej kolejności poznajemy opowieść o chciwej prostytutce, która postanowiła zamordować swojego konkubenta, aby przejąć jego majątek. Czwarte opowiadanie skupia się na sprawie tajemniczego zaginięcia wpływowego biznesmena i jego partnerki. W kolejnym autor porusza wątek morderstw ciężarnej kobiety, jej męża i brata, jakie miejsce w 1976 roku w Zrębinie.
Każde opowiadanie kończy komentarz autora, czasem naukowa dygresja jednego z uznanych ekspertów. Poszczególne sprawy została należycie streszczone, przedstawiając najważniejsze elementy zbrodni, w tym portret psychologiczny sprawcy zdarzenia. Szkoda tylko, że nie wszystkie opowiadania trzymają równie wysoki poziom. Niektóre były mizerne, napiszę nawet więcej- żałosne i mimo najszczerszych chęci dosłownie nie mogłam przez nie przebrnąć. Znane nazwisko autora niejednokrotnie nie przełożyło się na wysoką jakość opowiadania.Najbardziej dynamiczne okazało się opowiadanie autorstwa Wojciecha Chmielarza. Pisarz tworząc własną historię poza elementami związanymi ze sprawę dodał własny komentarz, odwołując się do swojego doświadczenia zawodowego. Cud, miód i malina, dynamicznie i z polotem, takie opowiadania kocham czytać. Z czystym sumieniem pochwalić mogę również Katarzynę Puzyńską, która sprawie zamordowanej Joanny nadała niepowtarzalny charakter, przy okazji zgrabnie kreśląc portret psychologiczny sprawcy.
Historia autorstwa Małgorzaty i Michała Kuźmińskich była poprawna, ale bez większego szału. Autorzy perfekcyjnie oddali podatną na stereotypy mentalność mieszkańców Zrębina. Totalnie nie kupiłam kilku opowiadań. Wersja Katarzyny Bondy zdecydowanie mnie nie przekonała, która zamiast skupić się na śledztwie rozbijała na czynniki pierwsze sytuacje młodej prostytutki- Moniki. Nie zaskoczyło mnie to, biorąc pod uwagę umiłowanie autorki do tworzenia rozbudowanego tła obyczajowego. Marta Guzowska to kolejna autorka, która dała ciała na całej linii. Z opowiadaniem całkowicie sobie nie poradziła, zamiast snuć własną historię, w oparciu o akta sprawy, postanowiła zanudzić czytelnika szeregiem naukowych dygresji związanych z oględzinami miejsca zbrodni pomieszanymi ze szczegółową charakterystyką prac archeologicznych. Chaos i poplątanie, niemożliwe do uczytania. Skoro autorka tak świetnie zna się na wykopaliskach, może na nich powinna się skupić, odpuszczając sobie tego typu projekty, z korzyścią dla czytelnika, który zmuszony jest czytać takie wypociny.
Całość robi dobre wrażenie, szczególnie, że historię oparta na faktach wzbudzają społeczne zainteresowanie. Z całą pewnością, to interesujący projekt z małym ale. Producenci przed publikacją powinni dokonać selekcji opowiadań i wyeliminować ze zbioru te słabsze. Rozumiem znane nazwiska, ale nie wszyscy pisarze radzą sobie równie dobrze z krótszymi formami literackimi. Zbiór skierowany jest głównie do fanów powieści kryminalnej, chociaż znawcy literatury faktu również mogą być z lektury zadowoleni.
