Kolejna książka Michaela Palmera tylko potwierdza, że jest mistrzem gatunku. Po nagłej śmierci autora nie podejrzewałam, że będę jeszcze mieć okazje zapoznać się z jego nową książką. Syn Michaela Palmera- Daniel postanowił dokończyć projekt ojca. Muszę przyznać, że efekt końcowy przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. Trauma to genialny thriller medyczny napisany na najwyższym poziomie.
Styl Michaela Palmera został wzbogacony o pewną lekkość. Trauma to książka skonstruowana na bazie prostego szablonu. Jeżeli czytaliście poprzednie książki Michaela Palmera to na pewno pamiętacie, że niektóre scenariusze przedstawione w jego thrillerach bywały najdelikatniej rzecz ujmując nieprawdopodobne. Tym razem autorzy postawili na realizm.
„-A gdybym powiedział pani, że można użyć DBS do leczenia stresu pourazowego… nie leczenia, ale kompletnego wyleczenia?(…)
-Wtedy, doktorze Finley- odparła- powiedziałabym, że zdobył pan nowego chirurga do głębokiej stymulacji mózgu. (…)”
Akcja książki skupia się wokół postaci Carrie Bryant. Bohaterka jest rezydentką na oddziale neurochirurgii Boston Community Hospital. Carrie jest świetnie zapowiadającą się lekarką. Do czasu… W wyniku groźnego błędu popełnionego podczas operacji neurochirurgicznej uszkodzona zostaje zdrowa część mózgu chorego pacjenta. Lekarze przewidują, że stan mężczyzny nigdy się nie poprawi. Carrie rezygnuje z dalszej kariery w BCH i składa wypowiedzenie. Bohaterka za namową ojca trafia do Szpitala VA, gdzie leczeni są weterani wojenni. Pod okiem doktora Alistaira Finleya przeprowadzana jest alternatywna terapia żołnierzy cierpiących na zespół stresu pourazowego (PTSD). Chorym wszczepiane jest specjalne urządzenie, które ma stłumić przykre objawy choroby.
Autorzy skonstruowali świetną intrygę. W najmniej spodziewanym momencie ze szpitalna znikają zoperowani pacjenci, każdy z nich cierpiał na specyficzny zespół powikłań. Carrie Bryant wciela się w rolę detektywa. Kobieta nie spocznie dopóki nie wyjaśni tajemniczych zniknięć. Bohaterce pomaga dziennikarz David Hoffman. Tym razem autorzy postawili na jednotorową fabułę. Początkowo pojawia się wiele niedopowiedzeń. Nie wiemy dlaczego dochodzi do dziwnych zniknięć. Trudno jest przewidzieć dalsze zdarzenia. Akcja rozwija się powoli, a autorzy zgrabnie dawkują napięcie. Brak jest nagłych zwrotów w fabule typowych dla pozostałych książek Michaela Palmera. Muszę przyznać, że efekt końcowy przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. Najmocniejszą stroną książki, poza świetnie skonstruowaną fabułą, są bohaterowie.
„Na razie najlepszą, najbardziej polityczną strategią było udać uległość i zakończyć spotkanie. Nigdy nie drażnij rozjuszonego niedźwiedzia. (…)”
Carrie Bryant poznajemy w mało sprzyjających okolicznościach. Po ciężkiej operacji zmęczona lekarka trafia na salę operacyjną. Omyłkowo odwrotnie przypina klisze. Po tragicznej w skutkach operacji Carrie postanawia na siebie wziąć całą odpowiedzialność za wypadek. Rezygnuje z dalszej kariery w BCH. Widać, że lekarka się pogubiła i nie ma dalszego planu. Nagle w jej życiu pojawia się szansa na medyczną rehabilitacje. Carrie to silna kobieta, zdeterminowana w dążeniu do celu. W pracy jest perfekcjonistką zwracającą uwagę na szczegóły. Spodobało mi się, że Carrie, gdy już się uprze to nie odpuszcza. Tak naprawdę nie musiała się mieszać w tajemnicze incydenty, a jednak zainteresowały ją niewyjaśnione zniknięcia pacjentów z OIOMu. Bohaterka jest bardzo dociekliwą osobą, co w jej przypaku jest bardzo pozytywną cechą. Carrie zaangażowała się program Finleya ze względu na swojego brata Adama, który cierpi na PTSD.
Główną męską postacią w książce jest dziennikarz David Hoffman. Mężczyzna jeździ po świecie szukając sensacyjnych materiałów na nowe artykuły. W związku z nieprzyjemnym epizodem porwania wraca do kraju. Na zlecenie Lowell Observera ma napisać artykuł na temat weteranów wojennych cierpiących na PTSD. David jest uzależniony od adrenaliny. Proste zlecenie przeradza się w prywatne śledztwo, które ma ujawnić niecny rządowy proceder. Dziennikarz wchodzi w układ z Carrie Bryant, która ma być jego informatorem. David jest interesującą postacią, ma w sobie coś magnetycznego. Podobnie jak Carrie jest dociekliwy i nie potrafi odpuszczać. Bohater świetnie działa w skrajnie trudnych sytuacjach. Razem z Carrie tworzą bardzo wybuchowy duet.
„-Jestem reporterem (…). Jeżdżę tam, gdzie jest ciekawy materiał. A ty jesteś materiałem, który chcę zgłębiać przez resztę życia. (…)”
Tym razem Palmer zrezygnował z wątku romansu głównych bohaterów. Między nimi jest chemia, ale nie dochodzi do niczego więcej. Ich związek pozostaje w sferze niedopowiedzeń. Zaciekawiły mnie czarni bohaterowie. Autorzy poświęcili im w książce sporo miejsca. Były to bardzo charakterystyczne postacie. Fabuła została w pełni przemyślana. Pomysł został bardzo zgrabnie przelany na papier. Zakończenie przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Sama nie podejrzewałam, że śledztwo lekarki pójdzie w takim kierunku. Muszę przyznać, że Trauma to zdecydowanie najlepszy thriller medyczny, jaki udało mi się przeczytać w tym roku. Autorzy zapewnili czytelnikowi sporą dawkę adrenaliny.
Trauma to świetny thriller medyczny, który wciąga już od pierwszej strony. Od książki zdecydowanie trudno się oderwać. Polecam!
Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu REBIS.
