Po obejrzeniu w 2014 roku filmu Bogowie byłam  pod wrażeniem determinacji lekarzy, prekursorów kardiochirurgii w Polsce. Prof. Marian Zembala wraz z prof. Zbigniewem Religą i prof. Andrzejem Bochenkiem byli  twórcami Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu. To oni stali się ojcami  polskiej transplantologii.

„Byliśmy szaleńcami, nie bogami. (…)”

Kardiochirurg wykonując zabieg przeszczepu  serca podejmuje ogromne ryzyko. Nigdy  nie wie, czy  przeszczepiony  organ podejmie pracę  u biorcy. Koniec zabiegu niesie za sobą sporo niepewności. Lekarze kardiochirurdzy swoją pracą dają szanse ciężko chorym ludziom na nowe, normalne życie. Spotkania. Opowieść o wierze w człowieka to książka o ludziach, którzy poświecili swoje zawodowe życie, żeby  pomagać chorym. Profesor Marian Zembala jest niekwestionowanym  autorytetem  w dziedzinie chirurgii i transplantologii. Zaimponował mi swoją postawą i pokorą wobec ratowania ludzkiego życia.

Sukces polskiej kardiochirurgii  ma wielu ojców. Przez książkę przewija się wiele nazwisk, uznanych w Polsce i  na świecie lekarzy. Ich mentorem był profesor Zbigniew Religa. Dla jednych był szaleńcem, dla innych ostatnią deską ratunku  w trudnych przypadkach medycznych. Inspirował, zarażał optymizmem i determinacją. Dzięki niemu nastąpił ogromny  rozwój  kardiochirurgii i transplantologii w Polsce. Dla Mariana Zembali był przede wszystkim wiernym przyjacielem i uznanym autorytetem medycznym. Zbigniew Religa był prekursorem, który  pokazał polskim lekarzom  nowe rozwiązania medyczne.

Spotkania. Opowieść o wierze w człowieka to wywiad Dawida Kubiatowskiego z profesorem Zembalą. Książa podzielona jest na rozdziały poświęcone określonym zagadnieniom związanym  z polską kardiochirurgią i transplantologią. Profesor Marian Zembala to  postać wyjątkowa. Podziwiałam go za jego oddanie. W swojej pracy całą uwagę poświęcał swoim  pacjentom.

Książka rozpoczyna się od krótkich  dygresji związanych z premierą filmu Bogowie. Profesor opisuje początki  swojej  kariery u boku Zbigniewa Religi. Dalsze rozdziały przybliżają nam postać Mariana Zembali. Dowiadujemy się co przyczyniło się do  jego  decyzji o zostanie lekarzem. Profesor w swojej karierze zawodowej  wielokrotnie napotykał na trudności stawiane przez przedstawicieli lokalnych władz. Mimo wszystko  nie poddał się.

„Kiedy patrzę dzisiaj  na swoje palce u rąk, widoczne zmiany  zwyrodnieniowe, kiedy czuję ból przy ich  zginaniu, to  pomimo wszystko  odczuwam radość, że te ręce dużo pracowały i nie marnowały  czasu. Bóg nie lubi ludzi leniwych. (…)”

Sporo miejsca w książce poświęcone jest historii polskiej kardiochirurgii. Profesor Zembala doświadczenie zbierał w trakcie zagranicznych praktyk, m.in. w Holandii. Lekarz krok po kroku  opisuje swoje doświadczenia i kolejne projekty realizowane  we współpracy  z zagranicznymi  placówkami. Autor zgrabnie opisuje życie kardiochirurga od kuchni. Lekarze transplantolodzy poza trudnościami natury  medycznej muszą borykać się również z problemami  natury  moralnej i prawnej. Profesor Zembala przybliża nam szczegóły związane z operacją przeszczepu serca.

Książka wzbogacona została archiwalnymi  zdjęciami profesora Zembali, dokumentującymi historię Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu. Czytelnik  ma okazje zapoznać się również z najważniejszymi  osiągnięciami zabrzańskiej kardiochirurgii i transplantologii  w latach 1985-2017. Mamy również okazje dowiedzieć się, jakie najważniejsze projekty badawcze były realizowane w Katedrze i Oddziale Klinicznym Kardiochirurgii, Transplantologii, Chirurgii Naczyniowej i Endowaskularnej SUM 'Śląskiego Centrum Chorób Serca w tych  latach. Te osiągnięcia robią wrażenie i trudno przejść obok nich obojętnie. Książka zawiera  również zestawienie przewodów doktorskich i habilitacyjnych  z zakresu kardiochirurgii i transplantologii pracowników Centrum.

Profesor Marian Zembala jest  bardzo ciekawą postacią. Ma na swoim koncie wiele wybitnych osiągnięć, w tym staże w zagranicznych placówkach medycznych.  Od 1993 roku jest dyrektorem Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu. Był pierwszym lekarzem , który dokonał w Polsce przeszczepu pojedynczego płuca oraz pierwszym chirurgiem który wykonał zabieg przeszczepu płuco- serca. W 2015 roku pełnił funkcję Ministra Zdrowia.

Profesor Zembala to skromny człowiek, który z pokorą podchodzi do wykonywanej pracy. Czytając o  jego  osiągnięciach byłam pod wrażeniem. Lista jego  dokonań dosłownie nie ma końca. Zaimponował mi swoją empatią. Profesor Zembala to wybitny specjalista, ale przede wszystkim człowiek. Twierdzi, że nie potrafi sam o sobie mówić. Jego osiągniecia mówią za niego. To człowiek, który  walczy o życie każdego  pacjenta i który stara się tej walki nie przegrać.

„Niestety empatia występuje zdecydowanie za rzadko w naszym codziennym życiu. Paradoks polega jednak na tym, że o  empatii nie należy mówić, należy ją pokazywać swoimi decyzjami, zachowaniem, postawą, stosunkiem do innych, a przede wszystkim działaniem. (…)”

Kardiochirurgia to dziedzina wiedzy wymagająca wielu poświęceń. Lekarz transplantolog na co dzień musi  borykać się z ogromnym obciążeniem psychicznym związanym  z wzięciem odpowiedzialności za zdrowie i życie drugiego człowieka. Nie każdy może sobie z tym  poradzić. Profesor Zembala to kompetentny lekarz i wrażliwy człowiek, który pokazał mi ludzkie oblicze medycyny. Książkę czytałam z zapartym  tchem. Profesor Zembala to lekarz z powołania, który pokazał mi nowe oblicze medycyny.

Książka jest skonstruowana w sposób ciekawy. Każdy  rozdział rozbudowuje naszą wiedzę związaną z rozwojem polskiej kardiochirurgii. Spodobał mi się przejrzysty układ stron i szata graficzna. Kolejne zagadnienia omawiane są prostym, zrozumiałym językiem. Książka będzie idealną pozycją dla tych  z was, którzy zainteresowani są historią polskiej kardiochirurgii. Ta pozycja zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Polecam!

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Editio.