Kay Redfield Jamison jest  psychologiem klinicznym,  jej  zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień związanych z chorobą afektywną dwubiegunową. Ma na swoim koncie szereg publikacji naukowych dotyczących zaburzeń nastroju . Autorka jest  również profesorem  psychiatrii na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa, gdzie prowadzi uniwersyteckie Centrum Zaburzeń Nastroju. W Polce najbardziej  jest  znana ze swojego pamiętnika opisującego  zmagania z chorobą afektywną dwubiegunową. Z Niespokojnym umysłem miałam okazję  zapoznać się w trakcie studiów psychologicznych. Według mnie to  kawał  dobrej roboty ukazujący prawdziwe oblicze pacjenta zmagającego się z chorobą i lekarza zarazem.

„Jednakże na szczęście żal bardzo różni się od depresji: jest pełen smutku, jest okropny, ale nie jest pozbawiony nadziei. (…)”

Zawsze z zaciekawieniem śledzę publikacje poświęcone konkretnym  jednostkom zaburzeń psychicznych. Niespokojny umysł to pozycja na swój  sposób innowacyjna, ponieważ opisuje osobiste zmagania z chorobą osoby ściśle związanej ze światem  psychologii  i  psychiatrii. Kay Redfield Jamison bazując na swoim przypadku  opisuje  swoje własne zmienne stany umysłu. W czasie choroby  popełniła wiele błędów, nie zawsze podporządkowując się zaleceniom lekarzy. Autorka ukazała blaski i cienie dwubiegunówki, wiele sytuacji doprowadziło ją do psychicznej ruiny. Początki jej choroby  przypadają na czasy w których społeczna wiedza na temat  zaburzeń psychicznych  była szczątkowa, a ludzie nie grzeszyli  tolerancją. Autorka snuje swoją fascynującą opowieść począwszy od czasów dzieciństwa, przechodząc przez stadium  dorastania, a kończąc na dorosłości. Systematycznie dowiadujemy się, co wpłynęło na takie a nie inne ukształtowanie jej osobowości. Autorka wykazała się ogromną odwagą opisując najbardziej intymne sytuacje,  jakie jej się przydarzyły w trakcie choroby . Niespokojny umysł stanowi do  bólu szczerą relację, która może być dobrym  kierunkowskazem dla osób chorych. Dodatkowo  autorka  opisuje swoje samopoczucie po lekach, co  stanowi  istotną informacje. Kay Redfield Jamison wielokrotnie znajdowała się na granicy życia i  śmierci zmagając się z chorobą, szukała akceptacji  i  zrozumienia, ale nie zawsze je znajdywała wśród najbliższego otoczenia.

Psychoza maniakalno- depresyjna jest jednostką chorobową, którą bardzo trudno się leczy. Wymaga dużego  zdyscyplinowania zarówno  pacjenta, jak i jego  najbliższego otoczenia. Terapia skupia się głównie na przyjmowaniu  leków stabilizujących  nastrój (lit, karbamazepina, kwas walproinowy) oraz środków antydepresyjnych. Ważne jest, żeby  nie doprowadzić do wahań nastroju. Wiadomo, że pacjent w trakcie manii lub hipomanii nie będzie skłonny  do podjęcia leczenia, korzystając w pełni z przyjemnych uniesień. Dlatego  tak  ważna jest  współpraca ze strony  rodziny  pacjenta, która systematycznie powinna obserwować stan zdrowia chorego. Leczenie częstokroć rozpoczyna się dopiero w fazie depresyjnej, która zazwyczaj ma trudny  przebieg. Choroba afektywna dwubiegunowa jest  jednostką trudną do  zdiagnozowania, ponieważ stany podwyższonego  nastroju  często są ignorowane przez pacjenta i  jego  otoczenie, a chory zgłasza się do  psychiatry zazwyczaj z problemem skrajnie obniżonego nastroju. Autorka świetnie opisała swój proces leczenia, zaznaczając, że w trakcie choroby  sama wielokrotnie popełniła szereg błędów.

„Wszyscy budujemy wewnętrzne falochrony, by chronić się przed smutkiem życia i niekiedy przed przemożnymi siłami drzemiącymi wewnątrz naszych umysłów. (…) Dla kogoś z moją konstrukcją psychiczną i moimi nastrojami leki są integralną częścią tych barier: bez nich byłabym skazana na ciągłe sztormy na moim umysłowym morzu i bez wątpienia byłabym już martwa albo szalona. (…)„

Kay Redfield Jamison przełamała społeczne tabu  otwarcie poruszając temat chorób psychicznych. Na własnym przykładzie opisała szereg objawów występujących w psychozie maniakalno- depresyjnej. Tworząc książkę  na swój sposób obnażyła się, pokazuje słabość i siłę w walce z chorobą. To  autentyczna relacja, a przedstawione wydarzenia nie uległy żadnej  obróbce. Autorka wzbudza zaufanie czytelnika opisując swoje najintymniejsze przeżycia. Dzieli się wiedzą i doświadczeniem, ponieważ wie, jak trudno jej samej było zmagać się z chorobą. Tworząc swoją książkę autorka wykazała się sporą dozą empatii dla innych chorych i ich rodzin. Wraz z rozwojem swojej  kariery  akademickiej postanowiła podjąć walkę ze społeczną stygmatyzacją pacjentów psychiatrycznych. W książce zobrazowany  został  prawdziwy  wymiar ludzkiego  cierpienia. Kay Redfield Jamison uświadamia i  uczy  społeczeństwo poprawnych  zachowań względem osób chorych. Dodatkowo  na swoim przykładzie autorka pokazuje, że z tą chorobą można żyć, ale trzeba ściśle przestrzegać zaleceń lekarza i systematycznie przyjmować leki. Mnie ta historia przekonała i podziwiam autorkę, za trud jaki  włożyła w poszerzanie wiedzy społecznej. Książka napisana jest  w sposób  lekki, a zmagania autorki  z chorobą zostały  przedstawione w klarowny  sposób. Kay Redfield Jamison udowodniła swój  talent pisarski oddając w ręce czytelnika fascynującą opowieść. Warto  również wspomnieć o  przepięknym wydaniu książki, które zdecydowanie umila lekturę. Okładka książki wiernie oddaje jej treść. Wydawca zadbał o odpowiednią oprawę graficzną i rozmieszczenie tekstu.

Niespokojny umysł jest  pozycją unikatową. Książka skierowana została głównie do osób chorych  i ich rodzin. Z wiedzy autorki powinni skorzystać również lekarze specjaliści i  terapeuci oraz studenci  przygotowujący się do wykonywania zawodu. Cieszę się, że tego  typu  pozycje powstają, przełamując społeczne tabu. Autorka pokazała czytelnikom, że z chorobą afektywną dwubiegunową można całkiem normalnie żyć, przestrzegając pewnych  zasad. Kay Redfield Jamison tworząc Niespokojny  umysł oddała cząstkę siebie, dzięki której  ta relacja stała się bardzo  wiarygodna. Książka stanowi rzetelne źródło wiedzy, z której  pacjenci mogą czerpać garściami. W książce nie natraficie na irytujące psychologizowanie, autorka z dużą dozą empatii snuje własną opowieść nie szczędząc czytelnikowi swojej naukowej wiedzy. Polecam!

Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.