Afazja jest częściowym lub całkowitym zaburzeniem mechanizmów programujących mowę u człowieka, do którego doszło na skutek organicznego uszkodzenia określonych struktur w mózgu. Już sama definicja brzmi dość przerażająco, a co dopiero opisać odczucia pacjenta, który takiego stanu doświadcza. Naprzeciw potrzebom pacjentów cierpiących na afazję oraz ich najbliższych wyszły Izabela Olejniczak- Pachulska i Katarzyna Urbańska, tworząc swój niekonwencjonalny poradnik.
Niepozorna zielona książeczka zawiera skarbnice wartościowych porad, dla osób dotkniętych problem afazji oraz ich rodzin. Autorki przybliżają istotę tego zaburzenia i związane z nim konsekwencje dla chorego, bo bez możliwości komunikacji ludzka egzystencja jest wręcz niemożliwa. Autorki do przedstawionych w książce treści podchodzą w sposób praktyczny, uświadamiają, czym jest zagadnienie, jak do niego doszło i co zrobić, żeby usprawnić proces rehabilitacji. O tym jak ważna jest mowa, zdajemy sobie sprawę w momencie, gdy ją stracimy. Autorki sporo miejsca poświęciły stanom emocjonalnym, z jakimi boryka się pacjent cierpiący na afazję oraz jego najbliższe otoczenie. Trzeba zdać sobie sprawę z tego, z czym musi mierzyć się chory, żeby wdrożyć odpowiednią pomoc. Autorki podkreślają ogromną rolę nastawienia pacjenta do terapii. W książce przewija się sporo zagadnień, począwszy od tego, jak należy podejść do komunikacji z osobą cierpiącą na afazję, na co zwracać uwagę w kontakcie, co robić, a czego unikać. W książce wielokrotnie podkreślano istotną rolę utworzenia przez pacjenta ze wsparciem terapeuty paszportu komunikacyjnego, który może pomóc osobom postronnym w prowadzeniu rozmów z chorym. Opisywane kwestie momentami wydają się trywialne, ale dla terapii chorego mają bardzo doniosłe znaczenie. Pacjent nie powinien pozostać sam sobie, na każdym kroku jest edukowany, co powinien zrobić w określonej sytuacji i to jest super w tej książce.
Poza kwestiami stricte medycznymi poruszane zostały również tematy dotyczące ścieżki leczenia pacjenta oraz zagadnienia prawne związane z egzystencją osoby cierpiącej na afazję. Atutem książki jest syntetyczna, bardzo konkretna forma i jakość przedstawionych treści. Dla laika, który niewiele wie na temat stanów po uszkodzeniach mózgu, ta pozycja będzie stanowić skarbnicę wartościowej wiedzy i drogowskaz dla dalszego postępowania. Dzięki formie poradnika pacjent ma świadomość, że nie jest sam z tym, co go spotkało, że afazja dotyczy sporej grupy ludzi. Autorki przybliżają kwestię terapii grupowej, jaka prowadzona jest przez ich Fundację oraz dzielą się opiniami pacjentów, którzy skorzystali z takiej pomocy. Książka jest autentyczna, nie uświadczycie w niej trudnych naukowych sformułowań, czy zbędnych medycznych kwestii, tutaj liczą się konkrety. Lekka forma przekazu bardzo do mnie przemawia i świadczy, o tym, że to pozycja praktycznie dla każdego. Duża czcionka i wyraźne obrazki dodatkowo mogą pomóc osobie chorej zapoznać się z poradnikiem, a przez to lepiej zrozumieć to zagadnienie. Nie przepadam za formą poradnika, ale ten konkretny w pełni mnie przekonał, takie książki są potrzebne.
Lubię książki napisane prostym językiem, mające praktyczny wymiar, z nich można wynieść sporo wartościowej wiedzy. Moja afazja to kompendium wiedzy na temat afazji, napisane w bardzo przestępny sposób. Książka skierowana jest zarówno do chorych, ich opiekunów, jak i do obecnych i przeszłych terapeutów, którzy chcą dowiedzieć się, jak powinno się postępować z osobą cierpiącą na afazję
